Karmieni miłością – Shinichi Suzuki

utworzone przez | 3 lutego 2016

Shinichi Suzuki twierdzi, iż talent to rzecz zdecydowanie nabyta, a nie wrodzona, jak powszechnie się sądzi.
Według autora talent nie jest odziedziczony, ani wrodzony, lecz wyuczony i przede wszystkim wyćwiczony.
„mierne ćwiczenia = mierne umiejętności”

W kształceniu talentu nie ma innej drogi jak wielokrotne powtarzanie. W pewnym momencie Shinichi Suzuki stwierdza, że gdyby wcześniej widział, że talent można rozwinąć w sobie dzięki ćwiczeniom, wcześniej wkroczyłby na właściwą drogę.

Swoją autorską metodę kształcenia nazywa „metodą języka ojczystego”.

Uczymy się języka ojczystego, gdyż wciąż mamy z nim kontakt. Jest on wszechobecny w naszym życiu i od pierwszych chwil na tym świecie mamy z nim kontakt. Małe dzieci uczą się języka ojczystego wciąż ćwiczą i doskonałą swoje umiejętności. Podobnie jest z muzyką i każdą inną umiejętnością, którą chcemy nabyć.
Pan Suzuki radzi:
„… Opanuj jedną umiejętność, a potem ćwicz ją i szlifuj codziennie przez, powiedzmy, trzy miesiące. Jeżeli uczysz się grać na instrumencie, słuchaj w tym czasie bez przerwy nagrań najlepszych wykonawców”. 
Zdobycie jakiejkolwiek umiejętności wymaga przede wszystkim wysiłku i wytrwałości. Trzeba być cierpliwym, nie spieszyć się, ale również nie czekać tylko działać. Oprócz naczelnych zasad kształcenia młodych twórców metodą języka ojczystego, Suzuki przemyca w książce wiele cennych wartości życiowych. Wspomina swój okres dorastania i studiowanie w Berlinie. Jego ojciec był właścicielem największej na świecie fabryki skrzypiec.
Pisze o sobie tak:
„… Nigdy nie interesowały mnie korzyści czysto materialne. Żyję dla ludzi. Ich szczęście to moje marzenie, które staram się realizować na każdym kroku, cierpliwie, świadom celu. Takie podejście pozwala osiągnąć niemal wszystko” 
Suzuki krytykuje publiczny system edukacji, ocenianie, lepsze, bądź gorsze uporanie się że sprawdzianem. Pisze:
„… Chcę zrewolucjonizować edukację: zamiast przekazywać instrukcje pragnę edukować w prawdziwym znaczeniu tego słowa,czyli wydobywać i rozwijać możliwości, dążąc do pełnego rozwoju osobowości dziecka. Dlatego wszystkie siły poświęcam propagowaniu kształcenia talentu. To, kim dziecko zostanie w przyszłości, zależy od tego, jak je będziemy kształcili”

Autor sporo uwagi poświęca również samemu działaniu. Stwierdza, iż zwykle ludzie nie przykuwają zamiarów w czyny, a tym samym nie dają szansy przeznaczeniu. Ludziom czynu wystarcza czasu na wszystko, gdyż niczego nie odkładają na później i wszystko robią od ręki.

Metoda języka ojczystego kładzie duży nacisk na ćwiczenie pamięci. Dzieci, już od najmłodszych lat uczą się haiku – krótkich, składających się zwykle z trzech wersów treści, które łatwo można kojarzyć z codziennymi zdarzeniami. Z czasem tworzą własne haiku.

Duży nacisk kładzie się również na grę w grupach, co doskonale stymuluje rozwój dzieci.

Bardzo ciekawie wygląda początkowa faza nauki. Najpierw rodzic uczy się gry na skrzypcach, aby był w pełni świadomy, miał odpowiednie podstawy by pomagać dziecku w ćwiczeniach.

Początkowa faza nauki opiera się przede wszystkim na słuchaniu muzyki.

Mimo, iż jedynie 5% uczniów Suzuki robi muzyczną karierę, a te statystyki w polskim, publicznym systemie nauczania muzyki są zapewne jeszcze niższe, profesor stwierdził:
 
„Chcę tylko wychować ich na dobrych obywateli. Jeśli dziecko od dnia narodzin słyszy piękną muzykę, a później uczy się grać, będzie wrażliwe, zdyscyplinowane i wytrzymałe. I będzie miało piękną duszę”.